Op zeven jarige leeftijd ging ik op pianoles. Ik had er een gruwelijke hekel aan om te "moeten" oefenen, tot ik, dankzij mijn excentrieke pianojuf met knalrode lippenstift, toch de smaak te pakken kreeg. Vanaf mijn tiende schreef ik zelf pianostukken en liedjes, zoals "Poes gaat dood" (ik hield niet van poezen) en "Conifeer"(ik hield ook niet van coniferen). Dit leidde uiteindelijk tot twee pianoboeken met de titels Musicaja en Musicaja 2.

Met een basisschoolvriendinnetje schreef ik eigen cabaretvoorstellingen met "intelligente" titels, zoals "0,00 Cultuur", waarin ik o.a. het treurige lot van mijn goudvis bezong. We traden regelmatig op in onze huiskamers. 
Stiekem wilde ik het liefst nog op contrabasles, maar omdat mijn inspirerende pianojuf ook dwarsfluit speelde werd het dwarsfluit. Daarmee speelde ik jarenlang in een jeugdsymfonieorkest. Deze juf trok me trouwens ook aan mijn rode haren mee naar het conservatorium, want zelf durfde ik dat niet.

Aan het conservatorium in Zwolle studeerde ik Docent Muziek en deed ik een master Muziek Educatief Ontwerpen. Intussen werkte ik als muziekdocent/dirigent in de zomers op Theaterlandgoed Charme. Er ging een wereld voor me open aan muzikale en theatrale mogelijkheden!!! En op Charme werd trio Alpaca geboren, waarmee ik liederen schreef en uitvoerde uit "landen die zouden kunnen bestaan".

Mijn master sloot ik af met de zelf geschreven cabaretvoorstelling "Mooi Rood". Daarna volgde ik aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag de Master Uitvoerend Theatermusicus (zang en piano) en ik studeerde daar af met de absurdistische voorstelling "Hartkloppingen, een retourtje wanhoop!".
 

In 2006 richtte ik Stichting Vuurwals op, waarmee ik verschillende muziektheaterproducties maakte, zoals "Henk, Henk!", "De Geplukte Kip" en "Vuurwals zingt over zee, zon(den) en zoden".